زندگی ذلت و نکبت یعنی ...

سه شنبه 92/6/19 — azadnagar - نظر بدهید

زندگی ذلت و نکبت یعنی :

سگی می گوید :

کنار مطبخ ارباب، آنجا،

بر آن خاک اره های نرم خفتن،

چه لذت بخش و مطبوع است و آنگاه :

عزیزم گفتن و جانم شنفتن

دیگری ادامه می دهد :

- از آن ته مانده های سفره خوردن،

و دیگری :

- و گر آن هم نباشد، استخوانی،

اولی باز :

- چه عمر راحتی، دنیای خوبی،

- چه ارباب عزیز و مهربانی !

و سگی دیگر به یاد می آورد که :

«ولی شلاق.. این دیگر بلایی است»!

(و دیگری دلداری می دهد ) :

- بلی، اما تحمل کرد باید،

درست است اینکه قدری دردناک است،

ولی ارباب رحمش آید،

گذارد- چون فروکش کرد خشمش-

که سر بر کفش و بر پایش گذاریم،

شمارد زخم هامان را و ما، این

محبت را ، غنیمت می شماریم....

منبع : کتاب حسین وارث آدم ص 88